Op het podium met Nederlands onderzoek

Case report. Buccal mucosa graft voor UPJ-reconstructie na een niet-geslaagde robotgeassisteerde pyelumplastiek Samenvatting Proximale ureterstricturen zijn een uitdaging voor de reconstructieve chirurgie. Transuretero-ureterostomie, ileuminterpositie en autotransplantatie zijn vaak genoemde mogelijkheden. Een wat minder bekend type reconstructie, de doorgaans succesvolle buccal mucosa graft (BMG) ureteroplastiek, is in kleine series in de literatuur beschreven. Wij beschrijven een casus waarin een BMG werd gebruikt voor herstel van een strictuur ter plaatse van de proximale ureter/uretero-pelviene junctie (UPJ) na iatrogeen ureterletsel en een niet-geslaagde robotgeassisteerde pyelumplastiek. Aan de hand van deze casus willen wij deze weinig bekende reconstructieve optie bij urologen onder de aandacht brengen.

Case report. Een ongewone complicatie van suprapubische katheterisatie: accidentele plaatsing van de katheter in de ureter Samenvatting Suprapubische katheterisatie is een belangrijke techniek om de blaas te draineren en is geassocieerd met enkele bekende complicaties, zoals het ontwikkelen van een opstijgende urineweginfectie of perforatie van een darmlis tijdens plaatsing van de katheter. In deze casus beschrijven we een ongewone complicatie die kan optreden tijdens het wisselen van de suprapubische katheter (SPC), namelijk plaatsing van de katheter in een van de ureteren, met obstructie en hydronefrose tot gevolg. Het is een zeldzaam fenomeen, dat kan leiden tot een serieuze diagnostische uitdaging bij een specifieke patiëntenpopulatie.

De FUTURE trial; een multicenter RCT naar MRI-geleide prostaatbiopten Samenvatting De FUTURE-trial is een multicenter gerandomiseerde studie naar drie technieken van MRI-geleide target biopten (TB’s) bij patiënten na negatieve systematische biopten (SB’s) en blijvende verdenking op prostaatkanker. Tussen 2014 en 2017 ondergingen 665 patiënten een multiparametrische MRI. 234 (35 %) patiënten met een PIRADS-laesie ≥3 werden 1:1:1 gerandomiseerd voor TB: in-bore MRI (MRI-TB), MRI/TRUS-fusie (FUS-TB), en cognitieve fusie (COG-TB). Na FUS-TB en COG-TB werden tevens SB’s afgenomen. Tussen de drie technieken waren geen significante verschillen in detectie van prostaatkanker en significante prostaatkanker (MRI-TB 54,5 %/32,5 %, FUS-TB 49,4 %/34,2 %, en COG-TB 43,6 %/33,3 %, p = 0,39/p = 0,98). De combinatie van SB’s en TB’s versus enkel TB’s zorgde voor 1 % meer detectie van significante prostaatkanker (35 % versus 34 %). Er was geen significant voordeel voor één TB-techniek voor het detecteren van (klinisch significante) prostaatkanker. De toegevoegde waarde van een SB was beperkt.

Afwachten

Overzicht houden Samenvatting Het eerste abstract van deze najaarsvergadering, overigens mijn laatste vergadering als voorzitter van de NVU, gaat over een onderzoek naar het PSMA. Dit molecuul en zijn antibody heeft veel impact op de urologische praktijkvoering.

Abstracts najaarsvergadering NVU, 2 november 2019, Nieuwegein Samenvatting Biochemisch recidiverende prostaatkanker na curatieve radiotherapie is gedefinieerd als een PSA-stijging van ≥ 2 ng/ml boven de PSA nadir (de Phoenix-criteria, 2005). Met de introductie van prostaatspecifiek membraan antigeen (PSMA) PET/CT is de mogelijkheid tot lokalisatie van recidieven van prostaatkanker sterk toegenomen. In deze studie analyseren we de uitkomsten van PSMA PET/CT ter detectie van recidiverende prostaatkanker bij patiënten met een stijgend PSA na radiotherapie, die nog niet voldoen aan de Phoenixcriteria (i.e. een PSA-stijging < 2,0 ng/ml).

Nieuwe beeldvormende technieken bij de diagnostiek van het prostaatcarcinoom Samenvatting In dit artikel worden beeldvormende technieken besproken die worden gebruikt bij de diagnostiek van prostaatkanker en worden toekomstige ontwikkelingen op dit terrein belicht. Nieuwe en op dit moment bij voorkeur gebruikte beeldvormende technieken (prostaatspecifiek membraanantigeen (PSMA), positronemissietomografie met computertomografie (PET/CT) en whole-body magnetic resonance imaging (MRI)) met diffusiegewogen opname, detecteren metastasen die met de traditionele technieken (botscan en computertomografie (CT)) onopgemerkt zouden zijn gebleven. Gegevens over de daadwerkelijk klinische functionaliteit van deze nieuwe technieken ontbreken echter nog. Dit leidt tot praktische dilemma’s bij de behandeling van patiënten met prostaatkanker, omdat de resultaten van grote klinische studies zijn gebaseerd op oude beeldvormende technieken. Deze dilemma’s kunnen pas worden opgelost als de diagnostische accuratesse van de nieuwe beeldvormende technieken, en de klinische consequenties van vroege detectie van metastasen, bekend zijn.

Voorwoord bij het themanummer gemetastaseerd prostaatcarcinoom

Future therapeutic strategies for metastatic prostate cancer Abstract During the last decade several new therapies have been investigated and approved for metastatic prostate cancer that greatly impacts patients’ quality of life and outcome. Nevertheless, optimal sequencing algorithms are still lacking, as are combinatory strategies that deliver long-term disease stabilization. Precision medicine, utilizing molecular profiles from tissue biopsies, will help us deliver optimal patient care by identifying patients that may benefit from targeted- and immunotherapy, and help guide treatment decisions by use of predictive biomarkers. Here, we present an overview of predictive biomarkers in prostate cancer, including mismatch repair and DNA damage repair deficiency, and promising novel targeted- and immunotherapies regimens, such as PSMA-radioligand therapy, PARP inhibition and PD-1/PD-L1 and CTLA‑4 checkpoint therapy. We anticipate that these agents in monotherapy and in combination regimens will alter uro-oncological patient management within the next ten years.